ZDRAVKO RANDIĆ (1925-2010)

Pre nekoliko dana napustio nas je Zdravko Randić, filmski reditelj čiji je rad u našoj kinematografiji po svom značaju bio vezan ne samo za njegov autorski opus već i za njegov angažman na poziciji pomoćnika režije. Kao reditelj, Randić je pripadao generaciji Crnog talasa i njegov najznačajniji film TRAGOVI CRNE DEVOJKE iz 1972. godine, po scenariju koji su na osnovu proze Aleksandra Tišme napisali Živojin Pavlović i Dragoljub Ivkov, predstavlja jedan od vrhunaca ovog pravca kod nas - iako vrlo često nije ubrojen među klasike našeg filma, sa punim pravom spada u njih. Isto važi i za Randićev debitantski celovečernji film ZEMLJACI iz 1963. koji se izdvaja kao vrsna melodrama smeštena u ruralni hercegovački milje, sa retkom rediteljskom zrelošću za tu fazu u razvoju naše kinematografije.

Međutim, pogrešno je vezivati Randića isključivo za Crni talas jer je njegova formalno prva režija bila vrlo efektan segment u upečatljivom omnibusu CIPELICE NA ASFALTU iz 1956. godine koji je stilski više pripadao tadašnjem posleratnom glavnog toku, kao što ne treba zanemariti ni Randićevu aktivnost na mestu pomoćnika režije koja seže sve do devedesetih.

Pomoćnik režije je izuzetno važna profesija u savremenom filmu a u jugoslovenskom filmu šezdesetih i sedamdesetih to je vrlo često bilo mesto koje je u zanatskom smislu usmeravalo filmove jer mnogi reditelji gotovo da nisu imali nikakvo filmsko obrazovanje. Randić se može smatrati najznačajnijim pomoćnikom režije u istoriji našeg filma i profesionalcem koji je na najbolji mogući način uspevao da konkretizuje rediteljske vizije.

Randić je kao pomoćnik sarađivao sa pionirima kao što su Soja Jovanović i Vladimir Pogačić, zatim je pomogao ulazak u kinematografiju reditelja poput Gorana Paskaljevića i Slobodana Šijana sarađijući na njihovim prvim filmovima pa sve do generacije koja je krajem osamdesetih ušla u kinematografiju sa filmovima KAKO JE PROPAO ROKENROL i MI NISMO ANĐELI. Rasponom filmova na kojima je radio, Randić je uspeo da objedini praktično čitav dvadeseti vek srpskog filma u jednoj karijeri.

Randićev angažman je bio garancija da će film biti na nivou, radilo se o profesionalcu starog kova koji će biti upamćen i po vlastitoj umetničkoj viziji i po nenadmašnom poznavanju zanata i pomaganju drugima da ispričaju svoje priče.