SKINS - THE MOVIE

Posle ovogodišnje četvrte sezone i sa najavljenim američkim rimejkom, britanska omladinska serija SKINS dobiće i svoju bioskopsku verziju. Evo šta kaže Empire:

Source: Variety

---

It’s been all-but confirmed in recent months, but now the official announcement has been made: E4’s teen drama Skins will be hitting the big screen sometime next year, according to a statement picked up by Variety.

And given that the show is still in production, with the most recent series aired earlier this year, the Skins creators and producers are most definitely involved, which should hopefully keep the quality level high. Regular director Chris Martin will be behind the camera while, according to distributor Steve Christian, writer Jack Thorne has "finished nearly 95% of the screenplay."

So what can we expect from the movie in terms of the cast, especially since some of the first generation (such as Nicholas Hoult and Dev Patel) have moved on to busy film careers? "Everyone wants to know right now but until the whole package is put together we're keeping quiet," Christian says. "But there will be some names from series one and two and some new faces as well." Yes, the most recent cast will be represented too.

The budget is also naturally a secret, though it’ll likely end up around $20 million, with the aim to give it the big screen sheen and not just a straight replication of the TV version’s style, all while maintaining the cheeky, risk-taking quality that viewers have come to expect. "We can't dilute Skins just for the sake of trying to reach the widest audience," explains Christian. "That would be cheating the brand." Here's a hint, though: if you want people to think you're doing right by the characters and their story, don't label it a brand.

Even though the series has been nabbed for a US TV remake (MTV has the rights, though surely something like this belongs on channels such as HBO or Showtime), it’ll still be a proudly British production, with a shoot scheduled for September in Bristol and the Isle of Man.

IPAK ĆE SE DESITI - 6. OKTOBAR

Posle trogodišnje epopeje, konačno je zakazana premijera filma ŠIŠANJE Stevana Filipovića.

Premijera će biti održana u Sava Centru 6. oktobra 2010. godine.
Film će distribuirati Tuck.

SRPSKI FILM - DRUGI TERMIN

Zbog velikog interesovanja za SRPSKI FILM Srđana Spasojevića u novosadskom SNPu zakazana je i druga projekcija u noći između 12. i 13. juna u petnaest minuta posle ponoći. Karte se od ponedeljka nalaze u pretprodaji po ceni od 150 dinara.
Biće SRPSKOG FILMA za sve!

CARLOS trailer

Posle izuzetno pozitivnih kritika iz Kana evo i trejlera za mini-seriju odnosno film Oliviera Assayasa o čuvenom teroristi Carlosu.

SRPSKI FILM@HORRORTALK

Sajt HorrorTalk.com objavio je kritiku SRPSKOG FILMA koja će verovatno dovesti do toga da na na Cinema Cityju bude zakazana još jedna projekcija zbog prevelikog interesovanja. Evo delova kritike:

... we have seen notable shifts of power lately. Milan Todorovic and Milan Konjevic successfully broke the mould with last year's entertaining Zone of the Dead, and there have been similar efforts which signaled that something else was brewing in the Balkans.

But shit, we weren't ready for Srpski film.

Simply put, Srpski film is an experience so powerful, so intense, that the whole regional cinematic landscape is bound to change after this picture hits broader distribution...
But Spasojevic, along with co-scriptwriter Aleksandar Radivojevic, has crafted something much more complex than what meets the eye here.
,,,you will be rewarded with some serious food for thought and an array of sociological theories which will get your mental gears in manic motion.

...Spasojevic and Radijevojevic infuse the script with interesting regional freshness which leaves a rather bitter taste in your mouth, especially if you're familiar with the local situation. So instead of just ending up with a film with plenty of shock value for the sake of it, Srpski film is more-or-less a call to arms for a cultural crusade in Serbia, an event which, believe me, is much needed in this atmosphere. So while we can say that Srpski film builds on the same block where 8mm is located, one can freely assume that Schumacher's work barely just scratches the surface where its Serbian cousin goes straight for the jugular — and does not let up.

...The main character, Milos (author's note: mighty fine name that), represents here the face of Serbia. He was once glorious, but is now worn out and a shadow of his former self...

...I had the pleasure of having a word with the director after a private screening I attended, and as he pointed it out himself, "you read and hear about those things in the daily news. I'm not exactly discovering America here by bringing it all to screen"...

...when the action kicks in, Todorovic is in top gear, looking and acting absolutely primal and unbound. His facial expressions grow wilder and wilder as the film goes on, and generate an intense feeling of fear in the viewer.

Trifunovic, on the other hand, is just simply marvellous as the sleazy Vukmir. He also benefits from stronger scriptlines, which perfectly fit his demonic personality and create a truly evil aura around him. While Trifunovic has a rich resume behind him, I will go on record saying that his role in this film is a definite career highlight.

From the technical standpoint, Srpski film looks amazing. Spasojevic might be a rookie, but his craft is not questioned here. He creates a continuously tense atmosphere with his tight shooting style, perfect framing and an unique "feel" for the surroundings. The decision to shoot Srpski film in 2.40:1 aspect ratio must also be applauded, as Serbian movies in general have ignored this format — again, Spasojevic shows his skill here by mastefuly utilizing all the kinks of "the scope" and making his effort look supremely professional. Srpski film was also entirely shot with Red digital cameras, which give you a rather authentic 35mm feel without being 35mm. Red is an awesome weapon in hands of a capable director, and you can see the benefits of this device especially in many dark scenes — when black is really BLACK, you know that the desired effect is reached. The musical score, courtesy of a local hip-hop artist Sky Wykluh, is another standout. Composed mostly of droning electronic pieces, Wykluh's aural imagery succesfuly manages to crawl under your skin and cause you some extra shivers.

As a conclusion, I can state that Srpski film is the bravest piece of Serbian cinema ever since Goran Markovic's terrific Vec Vidjeno (which was filmed more than twenty years ago, so this is quite a statement on my behalf). While the picture will surely have its detractors due to its graphical nature, it will no doubt have its fans as well, and so it should. It is a cry for help from a nation which is direly in need, and it makes no bones in saying it so. I sure hope you get to see it.

Celu kritiku možete pročitati OVDE.

UNEXPLODED BOMBS

Vesti koje je nedavno objavio Screen Daily pokazuju da su ZONA MRTVIH i SRPSKI FILM bili projekti koji su započeli i saradnju naših žanrovskih reditelja i producenata sa stranim kolegama na polju žanrovskog filma. Ne samo da će Srbija mesto na kome će oni rado snimati svoje filmove već će podržati i radove naših autora što je veliki uspeh naročito ako imamo u vidu da su do pre neku godinu žanrovski filmovi kod nas bili potpuni ekskluzivitet. Ovi filmovi su dakle omogućili da se ostvari kontinuitet žanrovskog filma i sledećih nekoliko godina što njihovi prethodnici nisu uspeli.

Vest kaže


Jinga Films is setting up a new genre label UXB (Unexploded Bomb). The move comes as UK-based sales company branches out into more international projects, including romantic comedies such as Jac Schaeffer’s Timer. UXB’s first project will be action horror The Maddening about an American rock band, who are stranded in Serbia during an outbreak of mass hysteria caused by a biological weapons leak. Craig Fairbrass has joined the project to play a former SAS soldier who comes to their rescue. The Maddening will be produced by Julian Richards and Nikola Pantelic with Milan Todorovic directing. It is also working on psychological horror Suicide Solution about a father and daughter who embark on a murder spree in Austin, Texas. It will be produced by Bob Portal and directed by Julian Richards.

Ono što u ovoj vesti nije najpreciznije preneto jeste to da će THE MADDENING režirati zajedno Milan Konjević i Milan Todorović. Nikola Pantelić je inače bio izvršni producent na SRPSKOM FILMU Srđana Spasojevića.

Craig Fairbrass je inače poznat britanski glumac koga smo mogli da vidimo u filmovima THE BANK JOB, RISE OF THE FOOTSOLDIER, CLIFFHANGER, FOR QUEEN & COUNTRY i seriji PRIME SUSPECT sa Helen Mirren.

SRPSKI FILM - ulaznice

Karte za prikazivanje SRPSKOG FILMA na festivalu Cinema City u Novom Sadu biće dostupne u pretrprodaji od ponedeljka - 24. maja.
Kako sajt Cinema Cityja kaže:

Ulaznice za projekcije filmova koji će se prikazivati u Srpskom narodnom pozorištu i Katoličkoj porti biće u pretprodaji od 24. maja. Pretprodaja ulaznica će trajati do 5. juna.

Mesto prodaje ulaznica biće Cinema City Box Office koji će se nalaziti na Trgu Slobode. Tokom festivala mesto prodaje ulaznica je takođe Cinema City Box Office.

Ulaznice će se moći kupiti i na samoj lokaciji pola sata pre početka projekcije (u Srpskom narodnom pozorištu prodajno mesto je Cinema City desk, a u Katoličkoj porti Cinema City Box Office).

Cena ulaznica za projekcije u Katoličkoj porti i SNP-u je 150 dinara. Za projekcije u ostalim lokacijama ulaz je besplatan.

POLIMAC vs JUGONOSTALGIJA

Jedan od najznačajnijih jugoslovenskih filmskih kritičara Nenad Polimac napisao je za zagrebački Globus interesantan tekst o zabludama filmskih Jugonostalgičara. Iako se ne možemo složiti sa svim stavovima iznetim u tekstu, reč je o vrlo interesantnom hrvatskom pogledu na ovu temu koji potencijalno može otvoriti zanimljivu polemiku.

7 ZABLUDA FILMSKIH JUGONOSTALGIČARA

U Srbiji i Hrvatskoj poslednjih godina na delu je neka vrsta jugoslovenske filmske nostalgije, koja sa sobom nosi brojne mistifikacije o kinematografiji bivše države kao uzoru
Izbor filmova iz SFRJ, snimljenih od 1955. do 1990, koji će biti prikazani na ovogodišnjem Festivalu subverzivnog filma u Zagrebu, ponovno je podstakao mistifikacije o kinematografiji bivše države kao uzoru. Ovolikoj količini filmske yu-nostalgije dosad nikad nismo bili izloženi, a još samo pre jedne decenije ona bi bila nezamisliva. U zagrebačkim bioskopima na ovogodišnjem Subversive Film Festivalu biće prikazana čak 73 jugoslovenska filma, nastala od 1955. do 1990. po odabiru italijanskog kritičara Serđa Grmeka Germanija, dobrog poznavaoca ne samo ostvarenja nego i prilika koje su vladale u toj kinematografiji.
Tokom 90-ih jugoslavenski film bio je gotovo tabu-tema, a kad je krajem te decenije nekadašnja zagrebačka Kinoteka u Kordunskoj ulici stidljivo najavila ciklus ratnog, tj. partizanskog filma, nastala je takva gužva za ulaznice da se projekcija “Bitke na Neretvi” Veljka Bulajića morala čak i ponoviti.
Sredinom ove decenije HRT je počeo stavljati na program evergrine yu-kinematografije probijajući led sa “zihericama” kao što su rana ostvarenja Emira Kusturice i Slobodana Šijana. Primer je sledio RTL u svom hroničnom nedostatku domaćeg programa a kulturne manifestacije od Zagreba do Splita i Rijeke koristile su svaku priliku da nas podsete na nekog već zaboravljenog autora ili film iz kinematografije bivše države.
Ipak, uprkos tim udruženim naporima, činjenica je da jedni kinematografiju bivše Jugoslavije uopšte ne poznaju (pogotovo mlađa generacija), a drugi je se pak slabo sećaju. Vreme 90-ih, kad su ti filmovi bili prećutno zabranjeni, “krivac” je za mnoštvo mistifikacija: jugoslovenski film je poprimao mitske razmere u odnosu na aktuelne hrvatske filmske proizvode, doba kad se u redovima čekalo na ulaznice za domaće filmove činilo se čarobnim u odnosu na ono što se događalo kasnije, a Pulski festival, na čiju su poneku projekciju navraćali maršal Tito i njegova supruga Jovanka, nazivao se balkanskim Kanom. Ali, da li je zaista bilo tako? Većina tih nostalgičnih procena nema nikakvog uporišta u stvarnosti.
1. JUGOSLOVENSKA KINEMATOGRAFIJA JE SUPERIORNA U ODNOSU NA ONE KOJE SU SE FORMIRALE U REGIONU U POSLEDNJE DVE DECENIJE.
Baš i ne. Nije fer porediti nešto što je trajalo četiri i po decenije sa onim što traje mnogo kraće, a pritom su tokom 90-ih jedino Srbija i Slovenija imale konzistentnu filmsku produkciju. Nove kinematografije su samo sledile državni model uspostavljen u bivšoj Jugoslaviji (zapravo, prva ga je na ovim prostorima uvela NDH), a podudarnosti su ponekad vrlo zabavne. Recimo, šta je drugo RSIZ (Republička samoupravna interesna zajednica) kinematografije, koja je 80-ih određivala filmsku delatnost u Hrvatskoj nego današnji HAVC (Hrvatski audiovizualni centar)?!
U vezi sa svetskim priznanjima, nove kinematografije imaju čak i bolju žetvu od bivše jer su je obavile u dvostruko manje vremena. Nijedan jugoslovenski celovečernji igrani film nikad nije dobio Oskara, što je uspelo “Ničijoj zemlji” Danisa Tanovića. “Rani radovi” Želimira Žilnika pobedili su u Berlinu, ali i “Grbavica” Jasmile Žbanić. Emir Kusturica osvojio je Kan 1985. godine sa “Ocem na službenom putu”, pa opet deceniju kasnije sa filmom “Underground”. Kusturica je dobio i Zlatnog lava u Veneciji za debitantski film (“Sjećaš li se Dolly Bell”), ali podvig su kasnije ponovili i Makedonac Milčo Mančevski (“Pre kiše”) te Slovenac Jan Cvitkovič (“Hleb i mleko”). Većina autora iz regije spretno pliva u međunarodnim vodama u potrazi za koproducentima, dok se njihovi prethodnici često nisu ni makli iz vlastitog dvorišta. Takođe, hrvatski film imao je velike reditelje poput Branka Bauera, Kreše Golika, Ante Babaje i Zvonimira Berkovića, međutim, u njemu nikad nije postojala takva konstanta ujednačenog kvaliteta kao danas u “novom hrvatskom filmu”.
2. JUGOSLOVENSKA KINEMATOGRAFIJA JE BILA PROVOKATIVNIJA OD SVOJIH NASLEDNICA.
Da, “W.R.: misterije organizma”, “Buđenje pacova”, “Rani radovi” i ko zna šta sve još ne. Lako je, međutim, biti provokativan u jednopartijskom sistemu, kada se brižno pazi na svaki gest, kad znaš koga možeš da provociraš. Drugo, olakšavajuća je okolnost kada stvaraš u vremenu koje je samo po sebi “revolucionarno”, kao što je to bio prelaz iz 60-ih u 70-te prošlog veka. Šta danas nekoga može da provocira? “Metastaze” su, recimo, provokativnije ostvarenje od bilo kojeg hrvatskog filma iz vremena Hrvatskog proleća – kad su mnoge granice već bile srušene – ali danas se malo ko za to i zanima: lik neofašiste koji tumači Rene Bitorajac čak je većini i simpatičan.
“Život i smrt porno bande” Mladena Đorđevića radikalniji je film od većine ostvarenja srpskog “crnog talasa”, ali dovoljno je prikazati ga u kasnom večernjem terminu pa da nikoga ozbiljnije ne uznemiri. Nekada su provokativne filmove diskretno stavljali na led, za čime više nema potrebe. Subverzivne klasike “crnog talasa” stvorio je sam socijalizam, odnosno njegova nemogućnost da ama baš sve kontroliše. Danas, kada ga više nema, ni subverzivnost nije tako primamljiva.
3. RASPADOM JUGOSLAVIJE HRVATSKA KINEMATOGRAFIJA JE IZGUBILA VAŽNO FILMSKO TRŽIŠTE.
Nesumnjivo tačno, ali samo donekle. Krajem 60-ih postojala je svest o zajedničkom jugoslovenskom kulturnom proizvodu, pa je film Kreše Golika “Imam dvije mame i dva tate” iz 1968. godine u Srbiji videlo pedesetak hiljada gledalaca, a nešto kasniji “Živjeti od ljubavi” – budući da je u pitanju vrlo prijemčiva melodrama – čak tri puta toliko. Nema veze što se film Antuna Vrdoljaka “U gori raste zelen bor” bavio banijskim partizanima, u srpskim bioskopima je skupio skoro 300 hiljada gledalaca. Tada je imalo smisla napraviti srpsko-hrvatsku koprodukciju kao što je “Rad na određeno vreme” i njegov nastavak “Moj tata na određeno vreme” sa mešovitim glumačkim ekipama jer su rezultati gledanosti i u Beogradu i Zagrebu bili izvanredni. Rediteljska reputacija predstavljala je nešto ozbiljno kao i oslanjanje na eksploatacijske štosove (seks, nasilje i sl.). Nije slučajno da su “Okupacija u 26 slika” i “Samo jednom se ljubi” bili takvi hitovi u Srbiji. Ipak, teško da se neko na svemu tome obogatio. Cene ulaznica bile su suviše niske da bi filmovi ostvarili značajan profit, a povećane su doslovno preko noći tek krajem 80-ih, kada su jugoslovenski distributeri počeli da rade na procenat sa velikim holivudskim kompanijama. Domaćih hitova tada, međutim, više nije bilo.
Ipak, što su 80-te više odmicale, to je jugoslovenstvo bilo manje na ceni. Raspad Jugoslavije dogodio se mnogo pre nego što se to htelo priznati. Srpska kinematografija se usmjerila prema lokalnim komedijama, koje su finansirali sami prikazivači, poput serijala “Tesna koža”, “Žikina dinastija” ili “Hajde da se volimo”, a hrvatski film morao je imati neki poseban mamac da bi ga prihvatili u Srbiji, poput mekog pornića Nikole Babića “Medeni mjesec” ili prvog domaćeg celovečernjeg crtića “Čudesna šuma” Milana Blažekovića.
Uprkos redovnoj saradnji između kinematografija u regionu, zajedničko tržište više nikad nije uspostavljeno. Jedini film koji je dobro prošao u svim zemljama bivše Jugoslavije je “Karaula” Rajka Grlića, koja je imala svima prepoznatljivu temu – služenje vojnog roka u JNA.
4. SRPSKI FILM MNOGO JE BOLJI OD HRVATSKOG.
Pravilnije bi bilo tvrditi – drugačiji. Hrvatski filmovi su vrlo često intimistički, a srpski su ekstrovertniji, a time i komunikativniji. Dušan Makavejev zasluženo uživa svetsku reputaciju, ali delomično i zato što je sam sebi bio odličan promotor, a i znao je staro pravilo da se radikalna forma najbolje prodaje uz radikalan sadržaj. Veliki hrvatski filmski autori nisu u svetu imali dovoljno sugestivne zagovornike iako bi slučajni namernici ostajali fascinirani Babajinim ili Golikovim ostvarenjima: nažalost, svoje ushićenje nisu dalje širili.
Mnogi će radije pogledati Šijanove komedije “Ko to tamo peva” ili “Maratonce” ili bilo šta drugo sa potpisom Dušana Kovačevića, međutim, ne treba potceniti ni hrvatske adute. U zagrebačkoj regiji nijedan film nije prošao tako dobro kao “Tko pjeva zlo ne misli”, ali već ga u Splitu nisu tako dobro razumeli, a kamoli u Srbiji. Takođe, Brešanova komedija “Kako je počeo rat na mom otoku” bila je u Hrvatskoj gledanija od bilo kojeg srpskog filma tog žanra, dok Hribarov “Što je muškarac bez brkova” zavređuje poređenje sa dobrim francuskim filmovima, a ne sa ostvarenjima naših suseda.
5. NEKADAŠNJI PULSKI FESTIVAL BIO JE MNOGO ATRAKTIVNIJI OD DANAŠNJEG.
Samo delomično tačno. Današnji Pulski festival uspeo je da vrati publiku u Arenu kada su na programu hrvatski filmovi, što je već velika stvar. Ostatak festivala puka je fikcija, koja se ionako podmiruje iz državnog i gradskog budžeta. Ipak, ni nekadašnji Pulski festival nije baš bio blistava manifestacija, koliko god se starijim gledaocima usijaju oči kada ga pominju. Nije bilo nikakvih popratnih festivalskih programa, a vreme ste mogli da prekratite obrocima koji su trajali i po nekoliko sati. Ipak, mora se priznati da je bilo mnogo više glamura. Ljubiša Samardžić ili Bata Živojinović nisu imali ništa protiv da se prošetaju Pulom ili se okupaju na Zlatnim stijenama, dok hrvatski glumci danas jedva čekaju da uskoče u auto koji ih čeka ispred festivalskog centra. Osim toga, već 80-ih godina je Arena postepeno gubila publiku, tako da je taj golemi prostor u proseku danas više popunjen nego pre dve decenije. Dakako, samo kada su na programu hrvatski filmovi ili hollivudski megahitovi.
Pula je danas više revija hrvatskog filma, a jedini pravi festival domaće produkcije u regionu je Sarajevo film festival, koji je spremno prihvatio ono što je hrvatska kulturna politika odbacila i to razigrao po svetskim standardima.
6. PARTIZANSKI FILM VRHUNAC JE POPULISTIČKOG FILMA JUGOSLOVENSKE KINEMATOGRAFIJE: DANAŠNJE KINEMATOGRAFIJE U REGIONU NEMAJU NIŠTA SLIČNO TOME.
Prvo, jugoslovenska kinematografija je imala stotine bioskopa u kojima su partizanski filmovi mogli da ostvare rekordne rezultate gledanosti. Najbolje bioskopske mreže u regionu danas imaju Slovenija i Hrvatska, koje uopšte ne neguju domaći populistički film, nego prosperiraju isključivo od hollivudskih proizvoda. Drugo, ni u Hollivudu više ne rade vesterne. Partizanski film mogao je da cveta samo u bivšem režimu, a njegova mutacija – ratni film – imala je kratku varnicu samo u Srbiji (“Lepa sela lepo gore”, “Nož”, “Spasitelj”) i donekle u Hrvatskoj (“Kako je počeo rat na mom otoku”). Treće, nisu baš svi partizanski filmovi tako zabavni. Pokušajte ponovno da pogledate “Otpisane” ili “Povratak otpisanih”. Komedija se čini puno dugovečnijom atrakcijom od partizanskog filma.
7. JOSIP BROZ TITO BIO JE JEDINI DRŽAVNIK SA OVIH PROSTORA KOGA JE FILM ISTINSKI ZANIMAO.
Verojatno, ali privlačio ga je više glamur oko filma, dok mu se ukus iscrpljivao u obožavanju hollivudskih žanrovskih filmova. Kad bi skrenuo pogled na domaći teren, uglavnom bi to bilo zbog ekscesa, pa su neka ostvarenja – navodno “Ciguli Miguli”, donekle i “Rani radovi” – imala dosta problema zato što mu se nisu dopala. Uostalom, koji bi državnik od ugleda hteo da ga igra Ričard Barton, i to u vreme kada su ga nazivali “pozerom”? Za samu kinematografiju Tito nije napravio ništa supstancijalno, odnosno možda samo posredno: Jadran film je 80-ih godina prosperirao zahvaljujući tome što je Jugoslavija bila jedina zemlja iza gvozdene zavese u koju su stranci mogli nesmetano da dolaze.
Slobodan Milošević lukavo je procenio da film ne treba cenzurisati, jer delić slobode nekima stvara iluziju potpune slobode. Mehanizam opresije u odnosu na kinematografiju bio je mnogo perfidniji nego u Titovo doba.
Franjo Tuđman imao je katastrofalan odnos prema filmu, što se ogledalo i u kinematografiji njegova vremena. Njegov naslednik Stipe Mesić nije napravio ništa da povrati koprodukcijske poslove, koje su u međuvremenu prigrabili Češka, Slovačka, Mađarska, Rumunija i Bugarska. Videćemo hoće li Ivo Josipović nešto poduzeti u vezi s tim. Globus, Zagreb

Ukoliko ste raspoloženi da se uključite u polemiku o ovom Polimčevom tekstu, ona je već započela OVDE.

11-06-2010

Konačno, posle velikog uzbuđenja i uspeha na stranim festivalima i marketima, SRPSKI FILM Srđana Spasojevića biće prikazan i pred našom publikom.
Film o kome se kod nas toliko nagađalo, naslućivalo i diskutovalo napamet najzad će moći da se vidi. SRPSKI FILM se vraća kući.
Srpsku premijeru će doživeti na Cinema Cityju u Novom Sadu.
Ona će se dogoditi u Srpskom narodnom pozorištu u pet do dvanest, odnosno 23:55 za one koji u tako uzbudljivom trenutku gledaju na sat u petak 11. juna.
Potrudite se da nabavite karte na vreme, a u predstojećim danima ćemo vas obaveštavati o preostalim detaljima vezanim za prevoz do Novog Sada i sl.

SF&TV@DOB 19/19

Milan Konjević će u sredu 19. maja održati predavanje u Tribinskoj sali Doma omladine o američkim naučnofantastičnim serijama. Kao ljubitelj i poznavalac žanra, Konjević će analizirati kako aktuelni trenutak američke televizije i naslove poput FLASHFORWARDa pa sve do korena koje vezuje za serije STAR TREK i BATTLESTAR GALACTICA.
Dakle, 19. maj. u 19h, Tribinska sala DOB.

SRPSKI FILM @ VARIETY

Najvažniji časopis u industriji, Variety objavio je kritiku SRPSKOG FILMA Jordana Mintzera posle projekcije na marketu u Kanu. Pošto je njihov sajt sa pretplatom možete je pročitati ovde:

A Contrafilm production. (International sales: Jinga Films, London.) Produced by Srdjan Spasojevic. Executive producer, Nikola Pantelic. Directed by Srdjan Spasojevic. Screenplay, Spasojevic, Aleksandar Radivojevic.

With: Srdjan Todorovic, Sergej Trifunovic, Jelena Gavrilovic, Katrina Zutic, Slobodan Bestic.

Taking the torture-porn concept absolutely literally, the bluntly titled "A Serbian Film" is a well-crafted, immensely indecent smut slasher that falls short of the original "Hostel" and "Saw," but still reps a daresay "respectable" go at the genre. Debuting helmer Srdjan Spasojevic's twisted tale of an out-of-work adult film star who (in every way) attaches himself to a deadly new project is also a warning call to budding thesps: Read the whole contract, and don't trust a director who claims that "life, art and blood" are their inspirations. Fanboys will be lapping up the ketchup in fright fests and ancillary.

Though word-of-mouth following its SXSW premiere promised a film that would make "Antichrist" and "Kinatay" look like "Leave it to Beaver," pic is actually heavier on the X-rated side than the gore, and only its final reel of carnage will give hardcore horror fans their due.

Story kicks off as a darkish, fairly entertaining deadpan comedy where Milos (Srdjan Todorovic), described as the "Nikola Tesla of world pornography," is short on cash and pouring himself a tad too many whiskeys. Stuck at home watching his own studded oeuvre, he's urged by his wife (Jelena Gavrilovic) and an S&M-garbed colleague (Katrina Zutic) to get back in the sack and make some dough.

What he's offered is to star in the next opus from ominous director Vukmir (Sergej Trifunovic), who claims to have held a "lifelong fascination with the world of film" and bemoans the fact that Serbia is "no country for real art." But once shooting begins, it's clear that Vukmir is no Kusturica, and his specialty is real-life versions of the work of Eli Roth and Mark Burg, with an auteur's taste for pre-adolescent girls, untold bodily violence and a special genre he dubs "newborn porn" (don't ask).

Despite such shock content, which reaches an almost criminal threshold at the very close, the film is not as off-putting as it sounds, and its sleaze-factor is distilled through clever construction, good acting and sleek widescreen lensing.

As for the title, dialogue makes reference to war orphans and the Hague tribunal, but otherwise it seems to be a stab at irony, and clearly one that won't please its homeland.

Camera (color, widescreen), Nemanja Jovanov; editor, Darko Simic; music; Sky Wikluh; production designer, Nemanja Petrovic; costume designer, Jasmina Sanader; sound (Dolby Digital), Drobhjakovic Milos; sound designer, Aleksandar Protic; re-recording mixer, Ameksander Perisic; special effects supervisor, Miroslav Lakobrija; assistant director, Miroslav Stamatov. Reviewed at Cannes Film Festival (market), May 15, 2010. (Also in SXSW Film Festival.) Running time: 99 MIN.


(Serbian dialogue)

ŽUĆKO-trejler

Posle BEOGRADSKOG FANTOMA, ove godine dobićemo još jedan dokumentarno-igrani film o čuvenoj istorijskoj ličnosti. Radivoj Korać će biti predstavljen u filmu Gordana Matića. Evo prvog trejlera koji deluje vrlo interesantno.

SRPSKI FILM odneo prvu žrtvu

SRPSKI FILM je juče imao vrlo posećenu projekciju na filmskom marketu u Kanu, i imaće još jednu u ponedeljak. ova projekcija je obeležena i jednim bizarnim incidentom koji je zabeležio Todd Brown sa Twitcha:

Cannes 2010: A SERBIAN FILM Claims A Victim.

by Todd Brown, May 15, 2010 9:14 AM

Cannes 2010, Continental Europe & Russia, Cult, Exploitation, Horror

Cult sensation A Serbian Film has broken a distributor here in Cannes. While I'm still looking for specific details, I'm told that at this morning's screening in the Cannes market, one distributor was so disturbed by what they saw on screen that they tried to leave, becoming faint and disoriented on the way out before collapsing at the exit and falling face first into the door, breaking their nose and leaving a puddle of blood on the floor. We've joked before that this film can break people's brains. Now it has broken someone's face, too.

SRPSKI FILM ima SALES AGENTA

Screen Daily donosi vest o SRPSKOM FILMU i sales agentu koga je našao za međunarodno tržište.

Sales and production outfit Jinga Films is taking the Balkan route. The UK genre specialist is partnering with Serbian production company Contra Film and will be giving a market premiere to Contra’s A Serbian Film during Cannes.

Directed by Srdjan Spasojevic and executive produced by Nikola Pantelic, A Serbian Film stars Srdjan Todorovic (Underground) as a retired porn star lured back into the industry by a diabolical director (Sergej Trifunovic – War Inc) who has unthinkable terrors in store for him.

“Fans of extreme, intelligent films such as Irreversible, Martyrs and Antichrist are in for a real treat,” said Jinga’s Julian Richards of A Serbian Film. ”It’s an angry political allegory wrapped up in some of the most disturbing scenes ever caught on camera and since its world premiere at SXSW, internet buzz has been so enthusiastic that several distributors have already made offers, sight unseen.”

Other films in Jinga’s Cannes line-up include Federico Zampaglione’s psychological horror Shadow, Jac Schaeffer’s sci-fi romantic comedy Timer, John Michael Elfer’s giallo homage Finale and Darren Ward’s gangster thriller A Day Of Violence.

OVO NIJE GLUPI TINEJDŽERSKI FILM - predavanje o John Hughesu

U petak 14. maja u Tribinskoj sali Doma omladine, u 19h, kritičar Popboksa i Novi Kadar Zoran Janković održaće predavanje o nedavno preminulom Johnu Hughesu jednim od retkih holivudskih reditelja i scenarista koji je izgradio status autora baveći se potcenjenim žanrom omladinske romantične drame i komedije. Za razliku od drugih reditelja kojima su omladinski filmovi bili usputna stanica ili samo jedan vid nostalgije, Hughes se u potpunosti posvetio ovom specifičnom žanru.
Poslednje godine svog života Hughes je proveo u jednom vidu selindžerovske izolacije, ali je doživeo da se čitava generacija reditelja inspirisanih njegovim radom kao što je Judd Apatow izbori za mesto u prvoj ligi i dokaže kako njegovo delo ne samo da je sjajno zarobilo svoje doba već ima i trajnu vrednost.
U Domu omladine, govoriće nam o njemu Zoran Janković, svakako najznačajniji srpski ekspert na polju omladinskog filma.
Ovo predavanje ne smete propustiti!

SRPSKI FILM@SLOBODNA DALMACIJA

Reditelj SRPSKOG FILMA Srđan Spasojević dao je vrlo zanimljiv intervju Slobodnoj Dalmaciji u kome govori o samom filmu, svojim stavovima prema tokovima u savremenoj kinematografiji i prijemu njegovog debija. Možete ga pročitati OVDE.

KONKURS & KONKURSA UVEOCI

Novosti su objavile definitivnu vest o raspletu svih konkursa i pratećih aktivnosti u Filmskom centru Srbije od početka godine tako da sada imamo kompletniju listu srećnih dobitnika:

NA sednici UO Filmskog centra Srbije, održanoj krajem aprila, utvrđeni su iznosi koje će kao finansijsku podršku dobiti domaći dugometražni filmovi čiji su autori već sami prikupili određena sredstva, a nisu podržani od Konkursne komisije FCS.

Tako će film “Parada” reditelja Srđana Dragojevića, produkcija “Delirijuma” dobiti novčanu podršku države od 15 miliona dinara, a po deset miliona pripašće projektima “Dr Rej i njegovi đavoli” reditelja Dinka Tucakovića (“Viktorija film”), i “Miris kiše na Balkanu” Ljubiše Samardžića (“Sinema dizajn”). Sa šest miliona dinara biće podržan i film “O bubicama i herojima” reditelja Petra Pašića.

Finansijsku podršku za razvoj scenarija, dobile su priče “Kad se udah, strefi mene tuga” Tanje Brzaković, “Zvezda” Aleksandra Davića, “Prizori iz života porodice Popović” Mladena Đorđevića, “Bosonoga” Mine Đukić, “Panama” Pavla Vučkovića, “Varvari” Bobana Jevtića i Ivana Ikića, koje čeka po 325.000 dinara. Scenarija “Vreme čuda” Srđana Dragojevića, “Salto mortale” Dejana Zečevića i “Serbiše frojnd” Nebojše Pajkića dobiće po 250.000 dinara.

Finansijska podrška utvrđena je i za prethodno izabrane projekte - 25 miliona dinara ide u kasu filma “Top je bio vreo”, u režiji Slobodana Skerlića, koji sa Vladimirom Kecmanovićem potpisuje i scenario, produkcija “Drina film”, a “Ustanička ulica” Đorđa Milosavljevića i Filipa Švarma, u režiji Gorana Gajića, produkcija “Film kombajn”, dobija 23 700.000 dinara. Projekat “Ničije dete”, po scenariju Vuka Ršumovića, u režiji Stefana Arsenijevića (“Art i Popkorn”), podržan je sa 23.500.000 dinara, “Bajaco bluz” Gordana Mihića, u režiji Lazara Ristovskog (“Zilion”) sa 21.600.000 dinara, a najveći iznos dobiće “Krugovi” Srđana Koljevića i Meline Pote Koljević, u režiji Srdana Golubovića (“Baš čelik”), za koje se izdvaja 34 miliona dinara.

Za dokumentarce, animirane i kratke igrane filmove novac će dobiti “Jedna žena i jedan vek” Želimira Žilnika, “Jugo”, rediteljke Mine Đukić, “Suđenje stoleća” Božidara Zečevića, “Viljuška puna ljubavi”, koje rade rediteljke Milica Jovčić i Aleksandra Milenković, “Predanje” reditelja Marka Jeftića, “Novi (v)etar”, u režiji Sanje Blagojević, “Sonja” rediteljke Dragane Kanjevac, “Škola filma” Nikole Lorencina, “Prenerazila se zimina” Mladena Kovačevića, “Biba struja”, u režiji Dušana Šaponje i Dušana Čavića, “Glad” Gordane Simonović-Veljković i Dragice Pavlov-Krstić, “Run for Life” reditelja Mladena Matičevića, “Žućko - Priča o Radivoju Koraću” rediteljke Gordane Matić, “Đorđe Vajfert” Svetislava Prelića, “Drugi život Jurija Gagarina” Mihajla Jevtića, “Ana nisi sama”, Koste Đorđevića, “Kraj” Predraga Bambića, “Gospodin Izmetić” rediteljke Nataše Bukvić. Finansijska podrška za ove filmove kreće se u iznosu od dva i po miliona, do šest stotina hiljada dinara.

Zanimljivo je da na ovom spisku autora dugometražnih projekata nema nijedne rediteljke, ali izgleda da je u ovakvoj “podeli terena” kategorija dokumentarnog i kratkog igranog filma, pripala “ženama” - filmovi čak devet rediteljki dobiće ove godine finansijsku podršku države.

Inače, ova godina će biti interesantna zbog toga što bi moglo da se desi čak dvadeset premijera srpskih filmova a tim pre je zanimljivo da smo od tih potencijalnih dvadeset iz 2010. do sada videli samo BESU Srđana Karanovića koja je ušla u bioskope, FLEŠBEK Aleksandra Jankovića koji je bio na FESTu, i znamo šta se zbiva sa SRPSKIM FILMOM Srđana Spasojevića koji se prikazuje na stranim festivalima, odnosno na krajnje nekonvencionalan način prikazani KAO RANI MRAZ - video instalacija Đorđa Balaševića koji nastavlja tradiciju NA LEPOM PLAVOM DUNAVU Darka Bajića, pravi film od državnog novca a potom ga praktično ne pušta u regularnu bioskopsku distribuciju.
Izvesnu premijeru, barem u okviru obeležavanja 25. maja imaće film PLAVI VOZ Janka Baljka, pa je realno očekivati da će uskoro posle ovog eventa doći i pred bioskopsku publiku.
Zatim, tu je naravno nekoliko filmova koji s punim pravom spadaju već u istoriju srpskog filma jer su svoje snimanje počeli još pre nekoliko godina - ZAJEDNO Mladena Matičevića, BACIO SAM ČINI NA TEBE Miroslava Petkovića, JELENA, KATARINA, MARIJA Nikite Milivojevića i ŠIŠANJE Stevana Filipovića. U ovu grupu u izvesnom smislu mogu da se ubroje i underground filmovi ŽIGOSANA Saše Radojevića i DRŽAVA Jelene Marković čiji je koncept od starta bio da se snimaju dugo a najmlađi član ove skupine je MAMAROŠ Mome Mrdakovića koji se snima tek dve godine.
Pored ŽIGOSANE i DRŽAVE underground je zastupljen i kroz već prikazani film STARA ŠKOLA KAPITALIZMA Želimira Žilnika u kome je ovaj veteran uspeo ponovo da se dokaže kao najvirilniji i politički najrelevantniji srpski reditelj odnosno REVOLT Aleksandra Rajkovića koji je zbog svog beskompromisnog stava posle problema sa filmom HAMLET odlučio da sledeći film snimi potpuno samostalno. Sa ova četiri naslova srpski underground film pokazuje da je jači nego ikad, naročito ako imamo na umu prošlogodišnji uspeh ŽIVOTA I SMRTI PORNO BANDE koji po mnogo čemu pripada tom miljeu.
Oslonac mejnstrima u predstojećem periodu biće nešto budžetniji filmovi ŽENA SA SLOMLJENIM NOSEM Srđana Koljevića, NEPRIJATELJ Dejana Zečevića i KAKO SU ME UKRALI NEMCI Miše Radivojevića koji su u postprodukciji. Veće festivalske pretenzije sigurno će imati BELI, BELI SVET Olega Novkovića dok će pre nego što izađe kao televizijska serija, na veći skor sa blagajni pretendovati fudbalski ep MONTEVIDEO Dragana Bjelogrlića.
TRAVELATOR Dušana Milića je imao jako zanimljiv promo pre više od godinu dana i to je projekat koji se prati sa pažnjom i valjda neće ući u onu skupinu gore pobrojanih filmova koje čekamo već godinama a pored SRPSKOG FILMA, debitantski film koji se očekuje sa najvećom pažnjom je i TILVA ROŠ Nikole Ležaića.
Svi ovi filmovi imaju dosta dobre šanse da se nađu na repertoaru 2010. godine i postavlja se ozbiljno pitanje gde će svi oni biti prikazani ako imamo u vidu dosta teško stanje naše bioskopske mreže. Očigledno je da se nemarom institucija preveliki akcenat stavio na produkciju i da sada imamo više filmova nego što infrastruktura može da podnese. Isto tako, očigledno je da kontrola nad finansiranim projektima nije bila rigorozna čim se dešava da neki filmovi toliko dugo kasne ili da im se toleriše da po kompletiranju ni ne uđu u regularne bioskope. Analizom novih odluka FCSa reklo bi se da se takav koncept rada nastavlja.

TILVA ROŠ-INTERVJU

Nikola Ležaić, reditelj filma TILVA ROŠ, jednog od najočekivanijih srpskih naslova u 2010. godini dao je vrlo interesantan intervju sajtu BorMagazin. Intervju možete pročitati OVDE.

PRILIKA ZA MLADE KRITIČARE

Ukoliko nekoga, u ovom periodu potpune degradacije javne reči, uopšte zanima da započinje karijeru filmskog kritičara, Popboks javlja o jednom potencijalno zanimljivom kanalu za objavljivanje prvih tekstova:

Izašao je novi, aprilski broj mesečnika Mladi Reporter.

U aprilskom broju nalaze se intervjui sa bendom Atheist Rap i violinistkinjom Svetlanom Rajković, recenzija filma Ljudi koji zure u koze, tekst o TV seriji Oz, tekst Ane Vučković o odustajanju, kolumna Zeitgeist pokreta i mnogi drugi tekstovi, kolumne, recenzije… "Mladi Reporter je prva prava omladinska novina južne Srbije », kaže se u najavi novog broja. Mladi Reporter izdaje Resurs centar Leskovac, besplatan je i distribuira se širom Srbije. Redakcija Mladog Reportera poziva sve koji žele da pišu za ovaj mesečnik da pošalju svoje tekstove ili predloge na office@rcleskovac.rs ili slobodan@rcleskovac.rs