NOVOGODIŠNJI POKLON

Za Srećnu Novu 2009. godinu, Deda Mraz je Dobu Nevinosti i njegovim posetiocima doneo trejler za BEOGRADSKOG FANTOMA Jovana Todorovića, jedan od najočekivanijih filmova 2009. godine, a kada budete videli trejler znaćete i zašto.

Pogledajte obavezno!

CRTA - 2008

Došlo je vreme da podvučemo crtu ispod 2008. godine. Nemojte da vam neki nestašluci padaju na pamet na pomen "crte", mi sa Doba Nevinosti nismo kao naše starije kolege...
Najsnažniji utisak za ekipu Doba Nevinosti svakako je prerana smrt našeg dragog prijatelja i saradnika Ljubiše Bube Opačića koji je sa nama sarađivao na kratkim filmovima DEČAK KOJI JE BIO SUVIŠE NEVIN i MONTE PUTTANA, a nadali smo se još i brojnim zajedničkim akcijama u budućnosti. Bubu smo smatrali delom našeg tima, i parče nas je nepovratno otišlo sa njim. Ipak, potrudićemo se da sačuvamo sećanje na njega i njegov rad.
Jugoslovenska kinematografija u širem smislu, prošle godine izgubila je svoja dva najveća direktora fotografije, Tomislava Pintera i Vilka Filača. Da gubitak bude veći, Filač nas je napustio iznenada, na vrhuncu svoje kreativne moći. Ipak, iza njih je ostalo neprolazno nasleđe koje će živeti u brojnim klasicima koje su snimili.
Što se radosnih događaja tiče, 2008. se pokazala kao izuzetno plodna za Novi srpski film. Pre svega, Novi srpski film više nije teorijska kategorija, on najzad ima i svoje praktične primere. Početkom godine izašao je dugo očekivani ČARLSTON ZA OGNJENKU Uroša Stojanovića. Ovom filmu čak ni najogorčeniji protivnici nisu osporili da je pomerio tehničke standarde onoga što se naziva srpskim filmom i da je u svakom smislu predstavljao prvorazredan događaj ove sezone.
Drugi bitan film koji se ovde pojavio u sklopu Novog srpskog filma je MILOŠ BRANKOVIĆ koji je iz pozicije potpuno suprotne ČARLSTONU, dakle iz undergrounda pokazao kako može da se napravi interesantan i provokativan film koji će privući pažnju i uspeti da se izbori sa ignorisanjem od strane glavnotokovske scene.
Treći bitan događaj kad je reč o snimljenim i prikazanim filmovima jeste dominacija ČETVRTOG ČOVEKA na festivalima koja je pokazala da žanrovski film može u Srbiji (pa i u inostranim festivalskim krugovima) da postigne solidan uspeh i da ne bude odbačen kao strano telo, kako su nam pričali. ČETVRTI ČOVEK će kao pozitivan primer sudbine jednog srpskog žanrovskog filma pomoći da se na noge postave još neki žanrovski projekti.

Naš kratki film DEČAK KOJI JE BIO SUVIŠE NEVIN nastupio je na nekoliko festivala kratkog filma u zemlji i inostranstvu i već drugu godinu opstaje u festivalskom miljeu.
Kad je reč o praksi Novog srpskog filma, pored prikazivanja filmova, nastavilo se i sa snimanjem. ŠIŠANJE je tokom 2008. godine imalo još dve etape svog snimanja i ovaj film će početkom 2009. godine najzad biti završen kao jedna od najambicioznijih akcija našeg filmskog pokreta otpora.
Zatim, Srbija je u filmu ZONA MRTVIH dobila svoj prvi zombi film. Premijera je zakazana za kraj februara i ovaj naslov će otvoriti sledeću sezonu što se Novog srpskog filma tiče.
Konačno, snimljen je i SRPSKI FILM Srđana Spasojevića i Aleksandra Radivojevića koji će pokušati da našem hororu da jednu stilsku i ideološku dimenziju koju do sada nije imao. Ako imamo u vidu da su poverenje u ovaj projekat pokazale zvezde kao što su Srđan Todorović, Sergej Trifunović i Katarina Žutić, sigurno je da će imati privući veliku pažnju kada se iduće godine nađe u bioskopima i na festivalima.
Na planu pisanja o filmu, Popboks je nastavio svojim solidnim tempom da predstavlja nove filmove, a još interesantniji dubinski pogled na našu kinematografiju i televiziju se može naći na sajtu Novih Kadrova a naročito na njihovom forumu. Veliko osveženje na kritičarskoj sceni prošle godine bio je reformisani Huper koji je iz meseca u mesc donosio niz zanimljivo napisanih i moderno dizajniranih tekstova u filmu, ali nažalost časopis je ukinut u decembru ove godine.
Kad je reč o knjigama, kako smo nedavno pisali, u 2008. godini naše izdavaštvo je pošlo pravim putem pošto je počelo da podržava autore i izdanja koja se bave srpskim filmom čime je najzad počelo da oblikuje razmišljanje koje pored lokalne ima i ozbiljnu internacionalnu relevantnost. Posle knjiga kao što su CRNI TALAS Bogdana Tirnanića, SERBIAN CUTTING Mihaila Ilića i zbornika NOVI KADROVI i UVOĐENJE MLADOSTI, srpski film polako postaje detabuiziran.
2009. godine borba se nastavlja. U bioskopima će se naći ZONA MRTVIH, ŽIVOT I SMRT PORNO BANDE, ŠIŠANJE i SRPSKI FILM. Na srpske ekrane biće doneti novi kadrovi u kojima će novi likovi raditi neke nove stvari. Mi ćemo učiniti sve da podržimo ovo osveženje, a nadamo se da ćete nam i vi pomoći u tome.
Ove godine oligarha više nema na top listama gledanosti, niti među dobitnicima relevantnih nagrada. Nadamo se da iduće godine neće više biti potrebe ni da ih bude u postovima na ovom blogu.

HAROLD PINTER R.I.P.

Juče nas je potresla vest da je preminuo Harold Pinter, jedan od najvećih dramskih pisaca 20. veka koji se podjednako dobro bavio svim formama drame i poezijom. Pored ogromnog stvaralaštva, bio je poznat i kao hrabar politički aktivista. Povezanost Srbije sa Pinterom je velika. Naše pozorište i televizija su prvi odreagovali kada se Pinter pojavio kao pisac i njegovi brojni komadi su postavljeni i ekranizovani kod nas. I u ovom trenutku se na našim scenama igraju Pinterove drame. Pored toga, Pinter je u vreme kad smo bili prokaženi činio sve da se promeni slika o Srbima i pisao je brojne članke protiv NATO agresije 1999. godine. Smatramo da bi Pinter trebalo da dobije svoju ulicu u Beogradu, kako bi Grad Beograd - kao što su njegova pozorišta brzo reagovala na Pinterovo delo - i sam brzo reagovao kada treba da se oda počast velikom piscu.

LONDON (AP) -- Harold Pinter, praised as the most influential British playwright of his generation and a longtime voice of political protest, has died after a long battle with cancer. He was 78.
Pinter, whose distinctive contribution to the stage was recognized with the Nobel Prize for Literature in 2005, died on Wednesday, according to his second wife, Lady Antonia Fraser.
"Pinter restored theater to its basic elements: an enclosed space and unpredictable dialogue, where people are at the mercy of each other and pretense crumbles," the Nobel Academy said when it announced Pinter's award. "With a minimum of plot, drama emerges from the power struggle and hide-and-seek of interlocution."
The Nobel Prize gave Pinter a global platform which he seized enthusiastically to denounce U.S. President George W. Bush and then-British Prime Minister Tony Blair.
"The invasion of Iraq was a bandit act, an act of blatant state terrorism, demonstrating absolute contempt for the concept of international law," Pinter said in his Nobel lecture, which he recorded rather than traveling to Stockholm.
"How many people do you have to kill before you qualify to be described as a mass murderer and a war criminal? One hundred thousand?" he asked, in a hoarse voice.
Weakened by cancer and bandaged from a fall on a slippery pavement, Pinter seemed a vulnerable old man when he emerged from his London home to speak about the Nobel Award.
Though he had been looking forward to giving a Nobel lecture - "the longest speech I will ever have made" - he first canceled plans to attend the awards, then announced he would skip the lecture as well on his doctor's advice.
Pinter wrote 32 plays; one novel, "The Dwarfs," in 1990; and put his hand to 22 screenplays including "The Quiller Memorandum" (1965) and "The French Lieutenant's Woman" (1980). He admitted, and said he deeply regretted, voting for Margaret Thatcher in 1979 and Tony Blair in 1997.
Pinter fulminated against what he saw as the overweening arrogance of American power, and belittled Blair as seeming like a "deluded idiot" in support of Bush's war in Iraq.
In his Nobel lecture, Pinter accused the United States of supporting "every right-wing military dictatorship in the world" after World War II.
"The crimes of the United States have been systematic, constant, vicious, remorseless, but very few people have actually talked about them," he said.
The United States, he added, "also has its own bleating little lamb tagging behind it on a lead, the pathetic and supine Great Britain."
Most prolific between 1957 and 1965, Pinter relished the juxtaposition of brutality and the banal and turned the conversational pause into an emotional minefield.
His characters' internal fears and longings, their guilt and difficult sexual drives are set against the neat lives they have constructed in order to try to survive.
Usually enclosed in one room, they organize their lives as a sort of grim game and their actions often contradict their words. Gradually, the layers are peeled back to reveal the characters' nakedness.
The protection promised by the room usually disappears and the language begins to disintegrate.
Pinter once said of language, "The speech we hear is an indication of that which we don't hear. It is a necessary avoidance, a violent, sly, and anguished or mocking smoke screen which keeps the other in its true place. When true silence falls we are left with echo but are nearer nakedness. One way of looking at speech is to say that it is a constant stratagem to cover nakedness."
Pinter's influence was felt in the United States in the plays of Sam Shepard and David Mamet and throughout British literature.
"With his earliest work, he stood alone in British theater up against the bewilderment and incomprehension of critics, the audience and writers too," British playwright Tom Stoppard said when the Nobel Prize was announced.
"Not only has Harold Pinter written some of the outstanding plays of his time, he has also blown fresh air into the musty attic of conventional English literature, by insisting that everything he does has a public and political dimension," added British playwright David Hare, who also writes politically charged dramas.
The working-class milieu of plays like "The Birthday Party" and "The Homecoming" reflected Pinter's early life as the son of a Jewish tailor from London's East End. He began his career in the provinces as an actor.
In his first major play, "The Birthday Party" (1958), intruders enter the retreat of Stanley, a young man who is hiding from childhood guilt. He becomes violent, telling them, "You stink of sin, you contaminate womankind."
And in "The Caretaker," a manipulative old man threatens the fragile relationship of two brothers while "The Homecoming" explores the hidden rage and confused sexuality of an all-male household by inserting a woman.
In "Silence and Landscape," Pinter moved from exploring the dark underbelly of human life to showing the simultaneous levels of fantasy and reality that equally occupy the individual.
In the 1980s, Pinter's only stage plays were one-acts: "A Kind of Alaska" (1982), "One for the Road" (1984) and the 20-minute "Mountain Language" (1988).
During the late 1980s, his work became more overtly political; he said he had a responsibility to pursue his role as "a citizen of the world in which I live, (and) insist upon taking responsibility."
In March 2005 Pinter announced his retirement as a playwright to concentrate on politics. But he created a radio play, "Voices," that was broadcast on BBC radio to mark his 75th birthday.
"I have written 29 plays and I think that's really enough," Pinter said . "I think the world has had enough of my plays."
Pinter had a son, Daniel, from his marriage to actress Vivien Merchant, which ended in divorce in 1980. That year he married the writer Fraser.
"It was a privilege to live with him for over 33 years. He will never be forgotten," Fraser said.

ROCCO GODINE NULTE

Još jedna vest iz dnevnih novina:

Roko brendira Srbiju

Posle Majkla Medsena koji je posetio našu prestonicu povodom snimanja filma „Srpski ožiljci“, Beograd je ugostio još jednog velikog svetskog glumca. Ovih dana svoj novi film kod nas snima i mezimac beogradske art publike, redovnih posetilaca Festivala autorskog filma i FESTa, Roko Zifredi koga znamo po sjajnim ulogama u provokativnim filmovima „Romansa Iks“ i „Bašta pakla“ kojima je očarao naše gledalište. Roko trenutno kod nas snima svoj novi film „Roko i njegova braća u akciji“.

Reč je jednoj eksperimentalnoj formi, Roko igra samog sebe, po uzoru na slavom ovenčane filmove Majka Mora a priča ga dovodi u Srbiju kako bi našao svog brata koji je oboren kao pilot NATO pakta 1999. godine. Scenario je hibrid igranog i dokumentarnog, prepliću se istorija i fikcija, a kao što znamo na našem tlu je istorije uvek na pretek.

Zbog svog avangardnog pristupa a i čulnosti koju raspaljuju naši prostori, Rokov scenario obiluje erotskim scenama. Pošto na uštogljenom Zapadu, koji je odavno izgubio dušu, nije mogao da nađe glumce koji će igrati ove uloge za njih je angažovao porno glumce.

„Ja sam pre svega čovek ljubavi i mislim da strast ne poznaje granice“, naglašava Zifredi. On kaže kako će vrhunac filma biti ljubavna scena između voda srpskih policajaca i jedne albanske devojke. „Oni skidaju i bacaju svoje oružje i prepuštaju se strasti. Devojka je prvo zbunjena i ona sama pokazuje otpor prema njima ali kasnije savlađuje svoje inhibicije“, objašnjava ovu scenu Roko Zifredi.

Prisustvovali smo snimanju scene u kojoj dve agentice Bezbednosno informativne agencije zarobljavaju Roka Zifredija i koriste sve svoje draži kako bi ga ispitale. Veliki glumac u maniru pravog majstora savršeno komanduje scenom a u pojedinim delovima i sam uzima kameru kako bi zabeležio neke osetljivije delove.

Senku na radost povodom Rokovog dolaska naravno baca tradicionalna srpska inertnost. Samo ovlašnim pogledom na njegovu biografiju na Internetu vidi se da je Roko Zifredi autor čitave serije putopisnih i ekoloških filmova poput „Roko očarava Rusiju“ ili „Roko krotitelj životinja“ a do sada ga niko sa naših festivala etnografskog ili ekološkog filma nije pozvao da gostuje ili održi neku radionicu sa mladima koji tek treba da upoznaju druge kulture.

Naravno, nema zvezda bez glamura i intrige. Još uvek je pod velom tajne ko će igrati Rokovog brata. Neki strani sajtovi su najavili da će se u toj ulozi možda pojaviti španski sineasta Naćo Vidal. Na ovo pitanje, naš ljubazni italijanski gost odgovara enigmatičnim osmehom a onda se vraća svojoj sceni pošto je partnerkama već hladno.

2008 FILMSKIH KNJIGA

Kad je reč o izdavaštvu vezanom za film, tokom 2008. godine objavljeno je nekoliko izuzetno značajnih filmskih knjiga koje ne samo da su dragocene po svom sadržaju već se može reći i da nagoveštavaju jedan pravilan smer razvoja naše teorijske i kritičarske scene u godinama koje dolaze.

Pravilan smer se pre svega ogleda u tome što se agresivno krenulo u pravcu analize i reinterpretacije naše filmske baštine koja ne samo da nema sveže tumačenje u skladu sa modernim pristupima istoriji i teoriji filma, nego mnoga ostvarenja praktično nemaju nikakve pisane tragove o sebi. Prava je šteta da jedna kinematografija koja je po svom obimu takva da se zaista može vrlo lako obuhvatiti, i što je još važnije ima koliko-toliko razvijene kanale izdavanja knjiga o filmu, nema kompletiranu biblioteku koja bi barem dotakla sve njena autore i naslove.

Godinu je otvorilo izdanje kapitalne knjige CRNI TALAS Bogdana Tirnanića u kojoj je on objedinio svoje bogato iskustvo i arhivu na temu kontroverznih filmova u istoriji jugoslovenske kinematografije. Bez ikakvo sumnje, ova knjiga se automatski kvalifikovala i za epitet izdanja godine.

Zatim, izašao je zbornik NOVI KADROVI u izdanju kuće Clio. U njemu su objedinjeni tekstovi nove generacije filmskih kritičara u kojima se analiziraju skrajnute vrednosti srpskog filma i daje jedan novi pogled na našu filmsku tradiciju a naročito na njene marginalizovane segmente. Šteta je samo što je Clio ovu knjigu ponudio kupcima po previsokoj ceni a to ju je učinilo prilično nepristupačnom, no ostaje nada da će se vremenom kroz popuste ovo izdanje približiti onima koje bi zanimala.

Filmski centar Srbije je nedavno izdao kapitalno, životno delo Mihaila Ilića SERBIAN CUTTING u kome je praktično obuhvaćena celokupna karijera, biografski i teorijski dokumenti ovog velikana naše kinematografije. Ova obimna knjiga je izdanje koje se čita godinam ai koristi kao refreneca poput nke vrste enciklopedije određenog pravca u našoj kinematografiji.

Konačno, isti izdavač će iduće nedelje pustiti u prodaju i novu knjigu UVOĐENJE MLADOSTI u kojoj se kritičari srednje i mlade generacije bave filmovima nastalim u periodu od raspada SFRJ do danas. Izdanje je vrlo solidno, bilingualno, na srpskom i engleskom, a od Novih Kadrova se u njemu pored Dimitrija, pojavljuju i Ivan Velisavljević, Srđan Vučinić i Dejan Ognjanović.

Sredinom decembra izašao je prvi broj časopisa za teatar, film i televiziju TFT koji izdaje Službeni Glasnik i u njemu se takođe piše i o zanimljiim filmskim temama. Od ovog časopisa se očekuje da u sledećem periodu donese još zanimljivih tekstova o filmu a u prvom broju možete pročitati interesantan intervju Petra Jakonića sa Goranom Markovićem i Dimitrijev tekst o pornografiji u jugoslovenskom filmu.

Nadamo se da će se i u 2009. godini nastaviti ovim tempom i da će izdanja biti podjednakog kvaliteta.

TOTALNO NOVI TALAS?

Već neko vreme imamo ovaj projekat na nišanu, a sada su se konačno pojavile i zvanične informacije o njemu. Koliko vidimo oligarsi su pošli stopama DOBA NEVINOSTI i ŠEJTANOVOG RATNIKA. Ako imamo u vidu da su ugledne kuće poput RTSa koje su odbijale naše projekte stale iza svega, sigurno je da se radi o vrhunskom ostvarenju u ovom žanru. Da je reč o cutting edge projektu govori i pominjanje serije stare preko 10 godina u najavi, a u svojstvu uzora...

Pa ipak, sa velikom radošću očekujemo novu priliku da na ekranu vidimo Mirku Vasiljević, Vujadina Miloševića i Miloša Tanaskovića, tako da će tokom nastupajućih novogodišnjih praznika ova serija privući našu naročitu pažnju.

Totalno novi talas

U beogradskoj Šećerani u toku je snimanje TV filma za tinejdžere pod radnim naslovom Totalno novi talas, koji će biti prikazan tokom novogodišnjih praznika.
Film koji režira Miloš Petričić (Skoro sasvim obična priča) će kao deo šire programske akcije biti pilot epizoda buduće TV serije.
"U pregovorima smo sa nekoliko većih emitera, a film će sigurno prikazati Happy TV, TV Vojvodina i Javni servis Repubike Srpske", rečeno je agenciji Beta u produkcijskoj kući Media Net iz Beograda, koja stoji iza projekta.
U filmu igraju Mirka Vasiljević, Jovana Balašević, Bojan Perić, Miloš Tanasković, Vujadin Milošević, Anđela Jovanović, Milan Vranešević...
"Iako svetska kinematografija, na čelu sa holivudskom, ne propušta priliku da svake sezone isproducira veliki broj sadržaja za mlade od 12 do 16 godina, u našem regionu to nije slučaj“, naveli su producenti u saopštenju.
Kao uzori se pominju najpopularniji svetski serijali poput španske serije Korak napred ili novozelandskih Nestašnih godina.
Scenario opisuje srednjoškolce koji užurbano spremaju program za novogodišnje veče u Centru za mlade talente, ali njihovi temperamentni karakteri, međusobni emotivni odnosi i princip malih razlika ne dozvoljavaju im da pronađu zajedničko rešenje.
To sve posmatra i multimedijalno arhivira Todor, njihov vršnjak i prijatelj, specijalista za hardver i softver i narator koji nas vodi kroz priču.
Miki, gitarista i zanesenjak, mora da bira između benda i njihove prve ozbiljne svirke dogovorene na potpuno drugom mestu, i Milice, lepe i pametne balerine, člana igračke grupe modernog plesa, koja Mikijevu odluku da provede to veče sa bendom shvata kao ličnu i kolektivnu izdaju.
Tu je i Bane, pevač suparničkog rep benda, koji jedva čeka svoju priliku da se približi Milici.
Posle Mikijevog pokušaja da ipak sabotira sopstveni nastup i ostane u Centru i sa Milicom, ona, iznervirana opštom svađalačkom atmosferom, rešava da se uopšte ne pojavi na dočeku Nove godine, što svakako uvredi Ninu, njenu najbolju prijateljicu iz plesne grupe, marljivog radnika i perfekcionistu, potajno zaljubljenu u Mikija.
Kako su producenti naveli, u epizodnim ulogama pojaviće se poznate ličnosti.

SPY COUNTER SPY

Evo jedne vesti koju smo videli u današnjim dnevnim novinama:

POPOV PROTIV VRANIĆA

Ljubav prema filmu i dalje cveta u srpskim obaveštajnim krugovima sudeći po novom filmskom rivalitetu koji je zavladao između Bezbednosno informativne agencije i Vojne bezbednosne agencije. Dok je BIA još u vreme dok se zvala DB aktivno učestvovala u razvoju srpske kinematografije, od kada je promenila ime potpuno se povukla sa filmske scene. Za to vreme VBA je potpuno preuzela stvar. Ne samo da je ove godine na srpskim festivalima dominirao film "Četvrti čovek" Dejana Zečevića u kome je glavni junak major VBA, nego je trenutno najgledanija serija u srbiji "Moj rođak sa sela" u kojoj je najupečatljiviji junak potpukovnik VBA. Ipak, čini se da BIA priprema kontraudar.

"Iduće godine će biti 65 godina od osnivanja OZNE i za centralnu proslavu 13. maja pripremamo premijeru novog filmskog spektakla koji će promovisati istoriju srpskih tajnih službi", kaže naš neimenovani izvor iz BIA. U duhu evropskih integracija, za potrebe godišnjice službe nije ekranizovan neki od njenih podviga već je snimljen biografski film o najčuvenijem srpskom špijunu Dušku Popovu, po čijem je liku kasnije Ian Fleming oblikovao svog junaka Džejmsa Bonda.

Kako stvari ne bi prošle bez klaične srpske nesloge potrudio se skupštinski Odbor za bezbednost koji je na većini prošlogodišnjih sednica diskutovao o autorskom i glumačkom timu koji će doneti ovaj film na veliki ekran. "Ivica Dačić je bio pod velikim utiskom susreta sa Rejfom Fajnsom prilikom njegove posete povodom traženja lokacija za film "Koriolan" i predlagao je da Srbija o Popovu snimi ozbiljnu međunarodnu korodukciju u kojoj bi Fajns igrao našeg špijuna. Dačić je na sednicama odbora za bezbednost izjavljivao kako mu je Fajns lično predlagao da film režira njegova prijateljica Ketrin Bejglou sa kojom je dobro sarađivao u dva navrata." Međutim poslanici DSS i SRS su odbili ovaj predlog i insistirali su na tome da se za film o Popovu dovede ruski reditelj kazahstanskog porekla Timur Bekmambetov. Kada su uz podršku SNS konačno uspeli da započnu zvanične pregovore sa Bekmambetovom, ispostavilo se da on ne bi mogao da smesti ovo snimanje u svoj inače naporni kalendar zbog brojnih holivudskih obaveza. Predstavnici Jedinstvene Srbije su uslovljavali odbor time da Stiven Sigal igra Popova, a dve sednice su protekle u prepucavanjua sa poslanicima LDPa ko je jači, Sigal ili Van Dam. G17+ je predlagao da se iskoristi nastupajući štrajk američkog sindikata glumaca i da se uzme američki reditelj, u opticaju su bili Piter Berg koji je imao uspeha sa filmom "Kraljevstvo" i "Henkok" ili iskusni veteran Li Tamahori koji režirao jedan fim o Bondu a radio bi po povoljnijoj ceni posle bizarnog seks skandala zbog koga je prognan iz Fabrike Snova.

Na kraju, prelomnu odluku donela je BIA koja je u svom stručnom predlogu navela da je najoptimalniji reditelj za film o Dušku Popovu Darko Bajić koji je već snimio film "Balkanska pravila" i u njemu ovekovečio rad Službe u formi jedne "uzbudljive i enigmatične istorijske freske", kako se kaže u ovom pismu. Rad na scenariju su počeli reditelj i Gordan Mihić. Scenarista "Balkanskih pravila" Radoslav Pavlović je u međuvremenu prešao u drugi tabor i piše seriju "Moj rođak sa sela" za VBA tako da BIA nije želela da ima posla sa njim. Proces kastinga za film o Dušku Popovu je u toku. Za sada je sigurno da će ulogu Iana Fleminga igrati Stiv Egnju, specijalista za uloge Engleza u srpskim filmovima.

Zvaničnici VBA nisu želeli da komentarišu ovu vest. "Indikativno je", kaže kolumnista "Vremena" Miloš Vasić, "da poslednjih nedelja avioni VBA frekventno lete za London i da Džejson Stejtam ne izbija iz objekta Karaš u kome je u više navrata gostovao sam ili u društvu reditelja Pola Andersona sa kojim je nedavno radio film "Trka smrti" a koji je našoj publici najpoznatiji po naslovima "Magnolija" i "Noći bugija"."

"Ja mislim da bi Vranić napucao Popova samo tako", kaže Miroslav Lazanski, upitan da komentariše eventualni dvoboj dva filmska junaka. "Uostalom ako je Holivud mogao da snimi film u kome se bore Osmi putnik i Predator, zašto ne bi bio film ili barem igra u kojoj se bore Vranić i Popov", zaključuje Miloš Vasić ovu interesantnu filmsko-obaveštajnu priču.

HUPER R.I.P.

Juče je objavljena tužna vest za koju smo znali da je na pomolu ali smo se nekako nadali da će se u poslednjem trenutku desiti nešto što će preokrenuti razvoj nprijatnih događaja. Politika je odlučila da ukine HUPER.

Poslednjih godina HUPER je transformisan u pravcu ozbiljnog časopisa o pop kulturi i pokušalo se da se zatru tragovi naivnog omladinsko-enigmatskog časopisa što je HUPER bio ranije. Nažalost, kako je HUPER postajao sve bolji tako su i odnos matične kuće i prodaja bivali sve slabiji što je na kraju dovelo do toga da časopis bude ukinut. HUPER nije ni prvi ni poslenji kvalitetan časopis o pop kulturi koji je započet u Srbiji a potom relativno brzo ukinut, setimo se XZa.

Ostaje nada da će oni koji prate pop kulturu sačuvati sećanje na "reformisani HUPER" i da će neki od brojeva ovog časopisa steći kultni status kao što su imali neki brojevi DŽUBOKSA, RITMA, VREMENA ZABAVE, XZa ili OK Magazina.

OSMI DERNEK

Osmi YU WAVE DERNEK je kao i sama Osma sednica kritičan. Dođite da ritualno proslavimo punoletstvo prošlo od vremena kada je nestala jedna zajednica koja je proizvodila pesme masovnog uništenja i da zajedno uživamo u DJ setu Paketa Avdije i Bebeka Dola koji puštaju sve ono što znamo da želite a ne smete da slušate kod kuće.

Dođite večeras u Šipražje

vrelo

Ako ste se ikada upitali kako bi izgledale Spice Girls da ih je okupio Dragoš Kalajić, dođite večeras u 21 u Dom Omladine na koncert grupe Vrelo. Kao podrška nastupaju Balkan Beats iz Berlina. Ulaz je vrlo povoljnih 400 dinara. Vidimo se.

MOJ ROĐAK SA TRIBUNALA

Posle ingenioznog medijskog blickriga koji su prošle sedmice u cilju promocije MOG ROĐAKA SA SELA napravili haški tribunal, antisrpski mediji i tabloidi koji su uživali u prenošenju ove intrige, sedma epizoda ove serije dostigla je neslućenu gledanost. RTS ne može da prestane da se ponosi svojim rezultatom od nedelje uveče, a ima i razlog za to.

U uslovima sveukupne zapuštenosti srpskog medijskog prostora, izbegavanja provokativnih tema u igranom programu (setimo se prilično opskurne sudbine izuzetno zanimljive hrvatske serije UROTA), na kraju je ispalo da senilni RTS proizvodi najintrigantniji program.

U milje jedne tipične porodične serije smeštene na selu, iskusni scenarista Radoslav Pavlović koji je širem narodu pioznat kao pisac ŠOVINISTIČKE FARSE, ali ljubitelji i poznavaoci ga znaju i kao pisca BALKANSKIH PRAVILA, uneo je i elemente uslovnog rimejka svog scenarija za Bajićev film. Kao i Prašnjavi iz PRAVILA tako je i pukovnik Vranić iz ROĐAKA obaveštajac oženjen operskom pevačicom. Kao što BALKANSKA PRAVILA pokušavaju da nas ubede da srpska sekcija Službe državne bezbednosti zna šta radi i da ona predstavlja tajni temelj srpske državnosti i duhovnosti koje je uspostavljala kroz niz događaja koji se nisu desili, tako je i Vranić heroj špijunskog trijumfa u Briselu koji je odložio NATO agresiju 1999. godine (setimo se onog Francuza koji je radio za nas), zatim neke čuvene zasede na Košarama (gde su poznatije zasede izvodili OVK) iz faze kada je verovatno shvatio da je od filma GOLDENEYE i sam James Bond više postao komandos nego špijun u smokingu pa sve do izdaje unutar naše službe.

Pošto RTS verovatno nikada ne bi bio spreman da finansira špijunsku seriju o srpskim oficirima, ratu na Kosovu ili haškom tribunalu, Pavlović se sjajno setio da to integriše u ono što RTS rado finansira a to su serije o selu. Iako smo ceo život slušali o termitskoj dramaturgiji u holivudskom filmu, na kraju je RTS uspeo da nam pokaže kako se termitski radi u praksi. Umesto Samuela Fullera u lekciji o termitskoj dramaturgiji, barem u srpskim udžbenicima dramaturgije, ubuduće treba da stoji Radoslav Pavlović.

Na svu sreću, Pavlovićev termitski proces je uspeo da prođe pored inertnih i nestručnih RTSovih urednika. Oni bi sigurno sprečili ovu seriju da bude zanimljiva, samo da su je pročitali. Međutim, pošto nisu, dobili smo ovo prijatno iznenađenje, i nadu da će televizije shvatiti kako tajna velike gledanosti ove serije ne leži u rustikalnom ambijentu.

IVAN BEVC BLOG ALL STARS

Naš drug i Internet saborac Ivan Bevc pokrenuo je časopis CITY MAGAZINE, a u okviru njega i website na kome postoji stranica posvećena blogovanju. Bez ikakve sumnje, može se reći da je počeo da okuplja All-Star ekipu blogera, od kojih su neki odranije poznati organima browsovanja a neki su debitanti.

Evo Ivanovog pisma u kome nagoveštava veliko proširenje bloga i prijem novih blogera za koje smo sigurni da će vas zanimati:

POZIV
Moja blog karijera traje već više od godinu i po dana. Prethodnu blog adresu doveo sam do kraja zbog početka rada na City Magazinu i preselio se na CM adresu. Mada sam ranije bio daleko aktivniji i pisao gotovo svaki dan retko kada sam uspevao da prebacim cifru od 150 čitalaca dnevno. Ova destinacija već ima dvostruko veću posetu nakon samo mesec i po dana, rast je konstantan, o sajtu i blog sekciji se već priča po gradu, a kada pojačamo kampanju nadam se da ćemo doživeti kvantni skok i da će se broj posetilaca meriti hiljadama, u stvari siguran sam da će se to dogoditi već za manje od mesec dana.
Čemu ovaj uvod? Kao ilustracija mogućnosti koje su pred nama. Šanse da se proširimo, da postanemo platforma sa koje će stizati dobre ideje, pametni tekstovi, kompetentni lični stavovi, pozivi na akciju, skretanje pažnje na ono kvalitetno i značajno….da smo zajedno jači nije samo prežvakana fraza već čista igra brojki. Lično sam svojevremeno posećivao bar 10tak blogova sa kojima sam bio linkovan ali mi se često događalo da neke preskočim, zaboravim…jednostavno, rasuti na razne adrese nisu mi bili “pri ruci” mada su bili samo klik udaljeni.
Voleo bih da blog City Magazina bude to mesto na mreži gde će pametni ljudi pisati pametne tekstove za pametne čitaoce. Što nas bude bilo više i što češće budemo pisali to će nas više ljudi čitati i uticaj će nam biti veći, a poruka koju šaljemo imaće značajniji domet. Dakle, javite se. Svi vi znani i neznani. Pošaljite mi na mail ivan.bevc@citymagazine.rs poruku u kojoj tražite da vam otvorim nalog na našem blogu. Napišite i par rečenica o sebi, dajte link za blog ako ga već imate…. ni od koga ne očekujem da zapostavi svoj blog…nema ničeg loše u tome da ovde “kačite” ono što objavite i na svom blogu…ako je u pitanju kvalitetan tekst valjda je ideja da stigne do što više čitalaca.
Pružamo vam priliku da postanete deo jedne lepe priče. Iskoristite je.
Eh, da…uskoro uvodimo i izbor za najbolji tekst nedelje/meseca i sl. delićemo i neke lepe nagrade (knjige, stripove, diskove, ulaznice…) … a neka zbirka najboljih tekstova koja bi izašla nakon izvesnog vremena takođe se razmatra.
Javite se.
Ib

JOŠ PRLJAVIJE KAZALIŠTE

U decembru će po jednom biti odigrane VELIKA BELA ZAVERA i 72 DEVICE. VELIKA BELA ZAVERA će u Ateljeu 212 biti odigrana 7. decembra u 20:30 dok će 72 DEVICE biti igrane u Dadovu 9. decembra u 20:00. Od pozorišnih događaja idućeg meseca preporučujmo i prvu zvanično YU WAVE predstavu, a to je postavka TRI ČEKIĆA Deane Leskovar, u režiji Milana Neškovića koja će se igrati u Dadovu od januara, a mi ćemo vas obavestiti o terminima.

PODRŠKA KOMERCIJALNOM FILMU

U intervjuu dnevnom listu DANAS, španski koproducent filma ZONA MRTVIH Antoni Sole naglašava značaj državne podrške komercijalnom filmu. Poslednjih godina se ovo pitanje otvorilo pred mnogim srpskim autorima koji bi želeli da rade žanrovske i repertoarske filmove a nailaze na zatvorena vrata pred državnim fondovima koji su se okrenuli podržavanju oligarha i njihovih mahom negledljivih projekata. Sa prepuštanjem komercijalnog filma špekulantima produbila se kriza srpskog filma pa samim tim i naših bioskopa. U tom smislu ovaj intervju je koristan kao podsetnik da se državno finansirana kinematografija ne svodi samo na art-house i istorijske freske već i na filmove koji mogu da privuku publiku.

МОЈ РОЂАК ИЗ ХАГА

Već sedmicama se pripremamo da napišemo tekst o vrlo zanimljivim političkim pogledima iskazanim u televizijskoj seriji MOJ ROĐAK SA SELA koja je upadljivo nesihnronizovana sa onim što je politički program aktuelne vlasti. O tome se dosta opširno već sedmicama diskutovalo OVDE, na Forumu Novih Kadrova, tako da ako vam je potreban opis o čemu se radi u seriji i kako se priča razvijala, radi hronologije najbolje je da posetite taj link.

Zatim, današnji PRESS i sajt E-NOVINE donose vest da ove detalje nismo primetili samo mi, već da ova serija ima još neke znatno uticajnije fanove. Pročitajte ovu priču, vrlo je zanimljiva i ostavite komentare. Ako će RTS već da menja seriju, možda bi mogli i mi da im damo neke sugestije.

GORAN vs MISTA CHUCK

Retko se desi da neko istinski značajan dođe u Srbiju, još ređe da se susretne sa nekim ko istinski poznaje njegov rad, a najređe da na tom susretu kaže neke stvari koje su svetska premijera. To se desilo u intervjuu koji je za Popboks napravio Goran Musić sa Chuck D-om. Pročitajte ga OVDE čak i ako niste ljubitelji repa.